Het project was een samenwerking tussen speculatief ontwerper Lisa Mandemaker, DesignLab (Universiteit Twente) en ESDiT (ethics for socially disruptive technologies). Gedurende de totstandkoming van het project hebben verschillende mensen input gegeven en kunnen bijdragen. Het kernteam bestond uit een speculatief ontwerper, filosofen, design-research- en Responsible Futuring experts. In de conceptfase hebben we verschillende workshops georganiseerd. In deze workshops gingen stakeholders ut het veld van voortplanting, studenten, en andere geïnteresseerden aan de slag met toekomstscenario’s rondom voortplanting. In deze workshops testten we de concepten en schetsen voor onze toekomstscenario’s en namen we de reflecties van de deelnemers mee in de verdere ontwikkeling van het ontwerp voor de installatie en ervaring. De installatie heb ik vervolgens gemaakt in samenwerking met een team studenten (de DreamTeamers) die in DesignLab werken naast hun studie aan de Universiteit Twente.

Stel je voor: het jaar is 2050 en kunstmatige baarmoeders kunnen volledige zwangerschappen voldragen. Mensen die hieruit geboren zijn, krijgen op hun achttiende verjaardag een uitnodiging om een monument te bezoeken dat een deel van de kunstmatige baarmoeder tentoonstelt.
Veel mensen geven aan dat ze een sterke verbinding voelen met en herinneringen hebben aan de kunstmatige baarmoeders waarin ze groeiden. Een bezoek aan het monument markeert dan ook een belangrijke levensgebeurtenis. Baarmoedermonumenten geven deze mensen een plek om naar terug te keren. Ze smeden een betekenisvolle verbinding met de machines die hen het leven schonken. 




Met deze speculatieve experience willen we nieuwe ideeën losmaken over toekomstige voortplantingsscenario’s en familiebanden. Kunnen we verder denken dan de huidige familiestamboom? En hoe ervaren we nieuwe vormen van verwantschap en het gevoel onderdeel te zijn van iets groters dan onszelf?

Dit project was onderdeel van de Embassy of Health tijdens Dutch Design Week 2022. Het doel van het project was om een debat op gang te brengen over de ethische uitdagingen van de kunstmatige baarmoeder en wat het zou betekenen voor iemand die geboren is uit een kunstmatige baarmoeder. Een van de grote uitdagingen was om mensen te kunnen laten verplaatsen in zo iemand. Het was daarom ook fantastisch om te merken dat dit lukte met deze installatie tijdens de DDW, het publiek kon allerlei connecties maken met hun eigen leven en waarden en zo reflecteren op deze mogelijke toekomst.

We zijn druk aan het werk om te zorgen dat we de installatie op meerdere plekken kunnen tentoonstellen zodat we nog meer reacties en reflecties kunnen ophalen. Dit vormt goede input voor zowel filosofisch academisch onderzoek, maar ook academisch onderzoek in design, design-research en futuring. De installatie is een tastbaar geworden gedachte over hoe een mogelijke toekomst eruit zou kunnen zien. Ons doel is om weer nieuwe samenwerkingen aan te gaan om deze toekomsten nog verder te kunnen onderzoeken.

Foto credits: Max Kneefel, Cleo Goossens en Lisa Mandemaker